‘Uit de diepste diepten van zijn ziel’

Michael de Jong (NL/Frans, opgegroeid in Amerika).

Bluesman en singer- songwriter zonder poespas, zonder trucs, zonder band. Alleen de man en z'n gitaar. Hartverscheurend, hartverwarmend, eigenzinnig, diep, intens, menselijk. Het verhaal van een man die de dood in de ogen kijkt. Een man die diepe dalen kende. Een man die écht intens geleefd heeft.

De stijl van Michael’s liedjes schrijven kun je het beste omschrijven als zachtmoedig en introspectief, die de gedachten en gevoelens weerspiegelen van een man die nadenkt over de voortgang van het leven en de veranderingen hierin. Liedjes over zijn zoektocht naar innerlijke rust. Dit afgezet tegen zijn eigen leven, op zoek naar de betekenis van de kracht van veranderingen in de natuur. “Dit is een gegeven waar we allen ooit mee te maken krijgen en mee moeten leren omgaan”, aldus De Jong.

Hij speelde met leermeesters om van te dromen: Jerry Garcia, Paul Butterfield, Albert Collins en John Lee Hooker. Over de blues hoef je Michael de Jong niets te vertellen: hij is de blues...

Michael de Jong treed nog maar zelden op. De laatste keer dat we hem zagen was een jaar terug tijdens zijn tweejaarlijkske MOJO theatertour in de kleine zaal van de Oosterpoort in Groningen.

Vrijdag 24 september ontvangen we hem in de intieme gelagkamer van ’t Keerpunt in Spijkerboor.

Laat deze unieke muzikale gebeurtenis niet aan je voorbijgaan en reserveer nu...    

Michael de Jong Kopspijkers 21 oktober 2000

Michael de Jong, poëet en zanger 

De beste singer-songwriters zijn over het algemeen zij, die in hun teksten diep in de eigen ziel durven te kijken en daarbij tot op het bot gaan. Niets klinkt immer oprechter en dwingender dan een poëet, die het aandurft uit zijn eigen leven, zijn eigen lijden te putten om tot zijn kunst te komen. En wat dat betreft zit je bij de Nederlandse pionier Michael De Jong beter dan bij wie dan ook. Met die doorleefde stem van ‘m grijpt hij je bij de keel. Qua intensiteit benadert hij daarbij wat ons betreft gemakkelijk het allerbeste van Townes Van Zandt. En dat is dan bedoeld als een serieus compliment, want Van Zandt geldt hier tot nader order nog altijd als hét rolmodel voor allen die na hem kwamen. De Jong verdient zulke complimenten echt. Luister bij gelegenheid bijvoorbeeld maar eens naar iets als het spitante akoestische bluesje “Searching For Sophia”, waarin hij zijn eigen visie op geloven uit de doeken doet, daarbij de roede bepaald niet sparend voor vele anderen die hun zielenheil menen te kunnen afdwingen met geldelijke giften. Of naar het op de keper beschouwd aardig filosofisch aandoende “Sinner’s Prayer”, waarin hij een duidelijk onderscheid tracht te maken tussen geloof en religie. Dit zijn niet zomaar songteksten, dit is gewoon op muziek gezette literatuur! En dan nog literatuur van het betere soort ook! Beklijvend spul!

Biografie:

Michael is van Nederlands (vader Fries) / Franse (moeder Baskisch) afkomst. Hij woonde een tijdje in Alkmaar, maar groeide op in Grand Rapids, Michigan, USA. Op 13-jarige leeftijd kreeg Michael z'n eerste gitaar. Twee jaar later sloot z'n vader een lening af voor een elektrisch exemplaar. Michael wilde muzikant worden. Succesvol muzikant om precies te zijn. Z'n eerste band 'The Nightwalkers’ waren de begeleiders van Bobby Bare, country superster, bekend van de klassieker 'Detroit City'.

Medio 1965 verhuisde Michael de Jong naar Detroit waar hij een vaste gast werd op John Sinclair's Ann Arbor Blues Festival. Daarna volgde een periode van uitputtend toeren, om uiteindelijk in New Orleans te belanden, waar hij in strip clubs op Bourbon Street speelde. Zeven avonden en nachten per week. Dertien maanden lang. Regelmatig het podium delend met legendes als Professor Longhair en Earl King. Volgende halte: San Francisco, waar Michael 10 jaar uit - en in de goot leefde. In die periode speelde hij met Jerry Garcia, Paul Butterfield, Albert Collins, John Lee Hooker, Maria Muldaur, Country Joe, Charlie Musselwhite, Albert King, Roy Buchanon en vele anderen. De Jong trok verder. Nu als gitarist in de band van blues-legende Jimmy Reed. Toen begon Michael ook zelf songs te schrijven. 'It ain't how you sing the song, boy, it's how you live your life and if you ain't lived the life, how can you sing the song' hield Jimmy Reed hem voor. Geleefd had Michael zeker en zou dat ook blijven doen. Michael was degene die Jimmy vond, toen hij plotseling in Oakland overleed op 29 augustus 1976.

In de vroege jaren tachtig nam Michael de Jong zijn eerste album op. Geproduceerd door de legendarische Nick Gravenites en begeleid door de Steve Miller Band. Maar eens een zwerver altijd een zwerver. Michael vertrok naar Europa. ' Ik was afgekickt’. Geen drank, geen drugs en financieel ook tamelijk gezond. Platenmaatschappijen toonden belangstelling. Het zag er allemaal goed uit. Ik besloot mijn tante in Biarritz te bezoeken. We gingen lunchen en tante bood me wijn aan. Ik hield m'n hand boven m'n glas en probeerde haar uit te leggen dat ik een alcoholist was. Ze begreep me niet. Het derde glas schonk ik zelf al in. Twee dagen en vele flessen later verzocht ze me dringend om te vertrekken. Ik zoop me letterlijk door Duitsland, Zwitserland en Scandinavia heen. Miste iedere afspraak. Ik vermeed Holland en dacht dat land kan ik nog nodig hebben'.

Niet voor lang, want Michael keert terug naar Alkmaar. Amsterdam is daar dichtbij. Te dichtbij. En dus ook drugs en drank.

In 1994 overleed zijn vader, met wie hij altijd contact hield en die door Michael als zijn grootste echte vriend beschouwd werd. Kort daarna werd hem de mogelijkheid geboden weer een plaat op te nemen. Michael vond de kracht om nu voorgoed af te kicken. Dordrecht, bastion der Calivinsten, werd z'n nieuwe woonplaats. Zijn vriendin ging weg en Michael werd ziek, ongeneeselijk ziek. Toch raakt hij de fles niet meer aan, net als drugs. Roken doet hij nog wel.

En liedjes schrijven. Voortdurend. Meer en meer intens. Met meer en meer diepgang. Een niet te stoppen stroom.

http://www.youtube.com/watch?v=92eeDKZIZz8